بررسی اثرات زیست محیطی نظام‌های تولید سیب‌زمینی در کشور با استفاده از ارزیابی چرخه حیات

ارزیابی چرخه حیات (LCA) ابزاری مناسب برای تجزیه و تحلیل فرآیند تولید در بوم‌نظام‌های کشاورزی است که بر اساس دو مؤلفه مصرف نهاده‌ها و انتشار آلاینده‌ها به محیط زیست تعیین می‌شود. این مطالعه با هدف محاسبه LCA برای بوم‌نظام‌های تولید سیب‌زمینی بر اساس میزان مصرف کود نیتروژن اجرا شد. میانگین عملکرد غده و میزان مصرف نهاده‌ها طی سال‌های 92-1378 به ازای یک هکتار تعیین شد و LCA در چهار گام تعریف اهداف و حوزه عمل مطالعه، ممیزی چرخه حیات، ارزیابی تأثیر چرخه حیات و تلفیق و تفسیر نتایج محاسبه گردید. گروه‌های تأثیر مورد مطالعه شامل اسیدی شدن، اوتریفیکاسیون و گرمایش جهانی بودند. واحد کارکردی معادل یک تن غده در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بالاترین پتانسیل اوتریفیکاسیون در محیط‌های خشکی و آبی مربوط به سطح کودی بیش از 400 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب برابر با 72/0 واحد معادل NOx به ازای یک تن غده و 80/1 واحد معادل PO4 به ازای یک تن غده بود. بالاترین انتشار CO2 در گروه تأثیر گرمایش جهانی با 87/948 واحد معادل CO2 به ازای یک تن غده برای سطح کودی 400-350 کیلوگرم نیتروژن در هکتار محاسبه گردید. بالاترین شاخص زیست محیطی مربوط به سطح کودی بیش از 400 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با 37/0 EcoX به ازای یک تن غده بود. بالاترین مقادیر گروه‌های تأثیر شامل اوتریفیکاسیون در محیط‌های آبی و خشکی و اسیدی شدن برای سطح کودی بیش از 400 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب با 29/0، 015/0 و 012/0 EcoX به ازای یک تن غده محاسبه شد.